Małe stado żubrów + przewodnik.

• DST 39.00km
• Teren 39.00km
• Czas 04:30
• V_AVG 8.67km/h
• Temperatura 16.0°C
• Sprzęt Diamond Back
• Aktywność Jazda na rowerze

Koło południa piękna pogoda, no i nie ma na co czekać, bo rowerki już czekają.

Ruszamy w kierunku Wiartla. Wiatr w mordę,ale słoneczko przygrzewa.

Jedziemy do Wiartla, cholerka, pod wiatr. © Dario

Dojeżdżamy do plaży w Wiartlu Małym © Dario

.
A na plaży spotykamy małe stado żubrów wraz z przewodnikiem. Ja już nie wiem, jak to komentować. Przecież wszystko jest dla ludzi, mądrych ludzi, ale żeby zostawić po sobie taki chlew. A to dopiero początek wiosny. Co będzie dalej?

Stado żubrów z przewodnikiem w sercu puszczy piskiej © Dario

Przecież jest na takie widoki bardzo prosty sposób. I myślę, skuteczny. Potraktujmy sprawę odwrotnie. Niech opakowanie będzie towarem, a to, co w opakowaniu potraktujmy jak śmiecie. Przecież taki płyn i tak wyrzucimy z siebie, jak śmieć; dołem albo górą. To zależy od ilości i tolerancji organizmu. A opakowanie niech będzie rzeczą naprawdę wartościową i wtedy zniknie naturalnie z naszej przestrzeni. No, ale jedźmy dalej.

Wjeżdżamy do Wiartla © Dario

Urokliwa mała wioska pośród mazurskich jezior.

Zburzyli nam kultową ławeczkę. Szkoda, co nie, Marcin!? © Dario

Zjechaliśmy na dół, a tam już nie ma naszej ławeczki. Ilu pięknych ludzi tam spotkaliśmy, ilu pięknych ludzi do nas się dosiadło. Ile było opowieści, ile wspomnień, a ile ciekawych spotkań. Mam nadzieję, że to tylko przejściowy stan. Przyjaciele z Łomży; chyba jeszcze się spotkamy na naszej ławeczce.

Nareszcie zaczynamy jeździć, tak, jak trzeba © Dario

Parę chałup, ale jak zagubionych w środku lasu. Czad!!! © Dario

A teraz drogą z Rucianego do Pisza © Dario

No to skręcamy do jednostki wojskowej. i dalej w las. © Dario

Tak to teraz wygląda od środka. © Dario

No i co tam słychać, Panie Sierżancie? © Dario

.
Lubię tu przyjeżdżać. Czas zatrzymał się w miejscu. Szczególnie w niedzielę. Cisza, z dala od zgiełku, mili ludzie i ten niesłychany spokój. Ja tam kupuję kawałek ciasta, kolę, siadam i czekam, co się zdarzy. Potem ktoś podejdzie, miło się uśmiechnie, przywita uściskiem dłoni, zapyta; "co tam, panie Darku, w szerokim świecie słychać? Chińczyki trzymają się mocno?". I rozmawiamy. I nikt nas nie goni. I nie interesuje nas, w końcu, czy te Chińczyki trzymają się mocno, czy nie. a i tak dęby rosną.

Ot, tak pozwoliliśmy sobie z żoną, nad jeziorem, jak lanszaft z łabądkiem © Dario

Z Szerokiego Boru już prosta droga przez las do Karwika. Trochę nie było łatwo. Jak to po zimie w puszczy.

Tak było co kilkanaście metrów do drogi do Wejsun © Dario

Parę metrów od drogi do Karwika © Dario

Takie mogiły i cmentarze z I wojny światowej, są tu na Mazurach w wielu miejscach. Niektóre zadbane, niektóre zapomniane, a niektóre zniknęły, ot tak, bez śladu. Przypomniał mi się teraz, nie wiem dlaczego, cytat z książki Karola Olgierda Borhardta "Znaczy Kapitan". w jednym z opowiadań kapitan Mamert Stankiewicz, po namyśle powiedział: "Znaczy, Niemcy też ludzie".

No to wjeżdżamy do Karwika © Dario

Przez chaszcze, widok na jezioro. Okolice Karwika © Dario

No i widać Pisz. I jest coraz cieplej. © Dario

Pogoda dopisała, wszyscy zadowoleni, a ja jeszcze muszę popracować nad Kellysem Madzi. Nie starłem resztek smaru z napędu roweru i jest cały zapiaszczony. Trochę to potrwa, ale zrobić trzeba. Mam jeszcze coś do opisania, ale to już jutro. Idę spać!